روز دهم شهریور به نام روز بانکداری بدون ربا نوشته و ثبت شده است هست. کسانی که سن بالاتری دارند، به خوبی می‌دانند که پیش از انقلاب از نظر افراد متشرع اشتغال به ب
روایت عباس عبدی از یک بیماری خطرناک!
عبارات مهم : اسلامی
عباس عبدی روزنامه نگار و تحلیلگر در یادداشتی با عنوان “یکی از آزمون های بزرگ ولی شکست خورده” در روزنامه اعتماد نوشت: روز دهم شهریور به نام روز بانکداری بدون ربا نوشته و ثبت شده است هست. کسانی که سن بالاتری دارند، به خوبی می دانند که پیش از انقلاب از نظر افراد متشرع اشتغال به بعضی از مشاغل و دریافت حقوق و دستمزد از آن مسئله داشت، که یکی از بااهمیت ترین آنها، شاغل بودن در بانک ها بود.
روایت عباس عبدی از یک بیماری خطرناک!
علت این بود که آنان بانک ها را ربوی می دانستند، لیکن جهت سپرده ها و وام های دریافتی مردم سود ثابتی را در نظر می گرفتند و این امر را مصداق ربا و حرام می دانستند و چون حقوق و دستمزد کارکنان بانک ها از محل این سودها پرداخت می شد، لذا حرام دانسته می شد و کسی نباید در آنها تصرف می کرد به همین علت اگر کسی در بانک شاغل بود و می خواست دریافتی و حقوق او نیز حلال باشد، نزد مرجع تقلید یا نماینده مرجع تقلید خود می رفت و به نحوی توافق می کردند که این پول و حقوق را بگیرد و دوباره به وی بدهد تا حلال باشد.
به این صورت که به عنوان نمونه با دست چپ حقوق را بگیرد و بدهد به دست راست خود و این به اصطلاح دست گردان شود. به این معنا که پول حرام در حقیقت مالکیت ندارد و باید به صاحب اختیار شرعی آن تحویل شود و در اینجا دست چپ مصداق آن صاحب اختیار است که می گیرد و به فرد شاغل پرداخت می شود تا اجازه تصرف در این پول را داشته باشد.
روز دهم شهریور به نام روز بانکداری بدون ربا نوشته و ثبت شده است هست. کسانی که سن بالاتری دارند، به خوبی می‌دانند که پیش از انقلاب از نظر افراد متشرع اشتغال به ب
در آن وقت افراد متشرع عموما پول خود را در حساب های قرض الحسنه یا جاری می گذاشتند و چون تورم هم زیاد نبود، چندان نیز دلواپس کم کردن ارزش پول خودشان نبودند. همچنین حتی المقدور از گرفتن وام و پرداخت سود بانکی پرهیز می کردند. حتی در اجاره دادن ساختمان به بانک پرهیز داشتند. تصور عموم آنان این بود که ربا جنگ با خداست و گرفتن و دادن این سودهای بانکی مصداق جنگ با خداست و ریشه یکی از بدبختی های جامعه وجود ربا است.
توضیحات بیشتری هم روی منابر و نیز در صحبت ها راجع به این مساله داده می شد و حتی راجع به عوارض نطفه ای که از خوردن و زندگی با پول این ربا بسته می شود شرح کاملی داده می شد که مو را بر تن شنونده سیخ می کرد. در هر حال انقلاب شد و وقت آزمون بانکداری بدون ربا فراهم شد. البته پیش از انقلاب بعضی از افراد با تاسیس صندوق های قرض الحسنه تلاش کردند که الگویی جهت این نوع از بانکداری ارایه کنند ولی با وجود تورم پایین و اندازه های کوچک و نیز فعالیت محدود این صندوق ها، امکان آن نبود که چنین الگویی را مصداق موفقی از بانکداری اسلامی بدانند.
پس از انقلاب بانک ها ملی شدند. در ملی شدن بانک ها کمتر تردیدی وجود داشت و اتفاق نظر بود، آیا که سودهای حاصل از آن بانکداری را حرام اعلام کردند و کل ثروت آنها مشمول مصادره شد. ولی از همان ابتدا معلوم بود که اجرای بانکداری بدون ربا به این سادگی نیست. بنی صدر که قصد رییس جمهور شدن داشت، به عنوان یک اقدام تبلیغاتی سود بانکی را از بین بردن کرد و به جای آن ٤ درصد کارمزد گرفت و مبالغ زیادی را جهت خرید مسکن به مردم شهری وام داد و نخستین ضربه را به نظام بانکی کشور زد.
روایت عباس عبدی از یک بیماری خطرناک!
پس از آن و با تشکیل مجلس یکی از نخستین قوانینی که در سال ١٣٦٢ به تصویب نهایی رساندند بانکداری بدون ربا بود که بانک می توانست با دریافت سپرده از مردم و به عنوان وکیل آنها و به کار انداختن این سپرده ها در قالب یکی از عقود اسلامی مثل مضاربه، مساقات، اجاره به شرط تملیک، سلف، جعاله و… سرمایه گذاری کنند یا وام بدهند و سود حاصل را به سپرده گذاران برگردانند و حق الزحمه بانک را نیز بردارند.
ولی در عمل مشاهده شد که کار بانک با این وظایف جور در نمی آید. به علاوه دو رقمی شدن تورم و کم کردن ارزش پول مردم در بانک ها، عوارض شدیدی را ایجاد کرد و از همه بدتر پرداخت اعتبارات تکلیفی که از سوی مجلس و دولت به بانک ها تحمیل شد در عمل بانک ها را با مسئله مواجه کرد و از اینجا بود که نهادهای پولی تازه بیرون از بانک فعال شدند.
روز دهم شهریور به نام روز بانکداری بدون ربا نوشته و ثبت شده است هست. کسانی که سن بالاتری دارند، به خوبی می‌دانند که پیش از انقلاب از نظر افراد متشرع اشتغال به ب
یکی از نخستین مورد آنها شرکت های مضاربه ای سحر و الیکا بود. که پول مردم را می گرفتند و طبق عقد مضاربه ماهانه تا ٣ درصد پرداخت می کردند! این کار نه تنها خطرناک بود و می توانست پول های مردم را از میان ببرد، بلکه رقیب بانک های دولتی بود که آن نیز جهت این بانک ها غیرقابل تحمل بود. لذا شرکت های مهم فعال در این زمینه را زمینگیر کردند.
ولی مردم به صورت فردی و در ابعاد کوچک این کار را انجام می دادند. البته خیلی از کلاهبرداری ها و ورشکستگی ها نیز رخ می داد که مردم را به خاک سیاه می نشاند. عوارض اینکه مردم از خلال فرآیندهای غیربانکی وارد معاملات مشابه شدند، خیلی زیاد از آن است که به ذهن می آید. سال ها گذشت تا معلوم شد نظام بانکی رسمی و انحصاری کشور عزیزمان ایران غیرکارآمد و زیانده است و اگر سودی هم دارد از کمک به تولید نیست، از کم کردن ارزش پول مردم نزد بانک ها و خرید ملک است.
روایت عباس عبدی از یک بیماری خطرناک!
فساد گسترده ای در بانک ها شکل گرفت. اعتبارات با سود پایین پرداخت می شد و افراد وام گیرنده، ثروتمند می شدند بدون اینکه کاری کنند. بخشی از آن را رشوه می دادند و با این کار خود نظام بانکی را فاسد کردیم. تا اینکه از دو دهه پیش سروصدای تاسیس بانک های شخصی بلند شد.
این بانک ها نیز بیش از اینکه شخصی باشند وابسته به نهادهای قدرتمند بودند. به همین علت نظارت پذیری آنان کم بود و بانک مرکزی هم قدرت نظارت بر آنان را نداشت. ابتدا کارشان سکه شد. در یک خیابان که قبلا ٥ بانک بود الان ١٥ شعبه بزرگ بانکی وجود دارد! در سال های اخیر با رکود مسکن، آنان وارد دوران سراشیبی شدند. جهت پرهیز از این وضع اقدام به پرداخت سود زیاد کردند تا سپرده بیشتری را جذب کنند.
این کار فقط قرص مسکنی بود که درد را تخفیف می داد ولی بیماری را عمیق تر می کرد. سروصدای خیلی ها درآمد که این بانکداری اسلامی نیست، لیکن سود دریافتی آن در همه دنیا از بالاترین ارقام هست. قرار بود در بانکداری تازه سود و ربا از میان برود ولی زیاد شد.
معترضین به سود بانکی نیز سپرده های خود را در بانکی می گذاشتند که همین سود از نظر آنان حرام را، زیاد می پرداخت! خلاصه روز بانکداری اسلامی تبدیل به آزمونی بزرگ جهت ارزیابی ادعاهایی شده است است که هیچ کس حاضر نیست به صورت ریشه ای آن را تحلیل کند. و این فقط یکی از آزمون های شکست خورده در جامعه ما است!
واژه های کلیدی: اسلامی | انقلاب | سود بانکی | اخبار اقتصادی و بازرگانی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
